Op 31 januari j.l. kwam Puckie bij ons. Een Jack Russel van 15 jaar. Gezien zijn medische geschiedenis zou hij het vast niet lang meer maken. Hij mocht komen om bij ons nog wat fijne tijd te krijgen.

Puckie kwam als bejaarde hond bij goede baasjes, maar die moesten hem i.v.m. gezondheid tijdelijk ergens laten logeren. De gezondheid van de baasjes werd niet beter en het tijdelijk moest plaats maken voor een blijvend logeeradres.

Puckie voegde zich al gauw bij ons stel meisjes: 4 Beagles en 1 Chihuahua. Een paar dagen na zijn komst kreeg hij diarree en hij dronk niet goed. Dus de volgende dag al naar de dierenarts. Daar kwam een hele lijst van aandoeningen aan het licht. Maar als ik dat zeker wilde weten, moesten er bloedonderzoeken worden gedaan en / of ev. foto’s worden gemaakt. Geen gekkigheid meer met zo’n oud mannetje. Puckie kreeg een injectie om uitdroging te voorkomen en een blikje met speciaal voer. Dat deed hem goed en die zelfde dag zag ik hem al op fleuren. Hij speelde met een grote bal, sprong van een muurtje. Ik hield mijn hart vast: als Puckie inderdaad zo’n slechte conditie had, dan kon dat wel eens zijn laatste kunstje worden. Maar spelen mocht hij!

Puckie ging mee met de wandelingen. Maar kleine stukjes en geleidelijk wat grotere afstanden. Hij viel af, wat hem blijkbaar meer lucht gaf en hij kon nu zelfs over de drempel van de achterdeur springen! Nu zijn we al bijna 8 maanden verder. Te grote afstanden lopen is geen optie. Als ik met de Beagles loop, dan loop ik lang en ver. En dan gaat Puckie mee in de kinderwagen. En dan laat ik hem af en toe even mee wandelen om wel te kunnen snuffelen. In een losloopgebied gaat het prima, hij reageert dan wel als ‘bewaker’ en gaat soms naar andere honden toe. Blaft flink om hen af te schrikken, maar als ik hem terug roep, komt hij terug en we lopen verder. Als hij moe wordt, dan loopt hij achter de verkeerde benen aan en dan verdwaalt hij. Dus ik verbind hem met een kort riempje aan één van mijn oude Beagles. Zij is rustig, zij weet de weg en zij dient dan als geleidehond. Puckie was niet echt zindelijk. Het was even zoeken, maar het gaat nu redelijk.

Af en toe een ongelukje, ik denk dat hij in vaste slaap zijn plas niet goed voelt komen. Eten gaat prima. Zijn gebit werd in maart gesaneerd en daarna gingen we geleidelijk aan over op SR brokjes en die lust hij best! Dus geen natte paté meer. Met spelen doet hij graag mee. Hij krijgt een Kong Wubba, die hij dan apporteert. En als hij niet loslaat ( dat is af en toe moeilijk ) kan ik de slierten goed vasthouden en dan is los uiteindelijk wel los. Het is een rustig mannetje, Puckie geniet van spelen en van slapen, liefst naast me op de bank. ’s Nachts hoor ik hem niet. Maar ’s morgens moet ik snel zijn en hem gauw even buiten laten. Hij is erg op mijn gericht en hij loopt veel achter me aan. Wat af en toe een stap op zijn pootje veroorzaakt. Maar bij thuiskomst komt hij blij naar me toe lopen. Hij respecteert de dames! Ik moet af en toe ingrijpen om te voorkomen dat ze zijn eten pakken. Hij is dan onderdanig en laat dat toe.
Puckie is op 22-02-2018 overleden.

Sam is een gecastreerde grote kater, geboren in mei 2000, kleur rood met witte accenten. Zijn bejaarde baasje moest verhuizen naar het verpleeghuis. Deze kater is weinig gewend, en dat kunnen we merken, want hij moest in het opvanggezin erg wennen aan alles en iedereen, reageert overal snel schrikachtig op. Hij moest rustig de tijd krijgen, respectvol benaderd worden, dan zie je zijn vertrouwen duidelijk groeien. En het mooie is, dat hij heel keurig omgaat met het kleine hondje en de jonge kater in huis. Sterker nog: hij probeert zelfs af en toe een beetje uit te dagen, of maakt een begin van spelen met balletje of speelgoedmuisje. Vertrouwt hij je eenmaal, dan heb je aan hem een trouwe, mensgerichte vriend, die graag naast je ligt (niet zozeer een schootkat). En wordt je bij thuiskomen heel erg blij verwelkomd!
Donaties zijn van harte welkom!

Britta is samen met haar zoon en nog wat andere katten bij de snth gekomen. Ze zaten met 40 andere katten bij een vrouw met een psychische stoornis. In samenwerking met de kattenbescherming en de dierenbescherming hebben we alles weg weten te halen. Britta was en is erg schuw en bleek nierpatiënt te zijn. Dit bij elkaar maakte dat wij deze, toen nog relatief jonge kat, toch in seniorenopvang hebben genomen. Britta voelt zich prettig en veilig in het gastgezin, vindt het fijn als je tegen haar praat, maar vindt het niet prettig om geaaid te worden. Al is een rustige aai als je het eten neer zet welkom. De kosten voor de verzorging en de dierenarts kosten komen volledig ten laste van de snth.
Britta is 26-10-2016 overleden.

Pasja is een Pekinees van 14 jaar oud. Zij komt van dezelfde eigenaar als Shiva en Snoepie. Daarmee had ze de pech dat dit de tweede keer is dat we haar uit een vervelende situatie moesten halen. In 2010 is ze samen met een broodmager Pinchtertje weg gehaald uit een huis waar ze al 3 maanden alleen zaten omdat de eigenaar in het ziekenhuis lag. Beide diertjes hadden ontstoken bekken en hebben we toen gelijk laten saneren. Deze keer had Pasja een laag vervilte vacht van 4 cm om haar lijfje waardoor ze bijna niet meer kon lopen. Ze zat onder de vlooien, had ontstoken oren en ogen en veel losse tanden en kiezen. Ze is direct voor ogen en oren behandeld en de dag na aankomst in het gastgezin ontdaan van de laag vilt. Ze knapte zienderogen op en ging steeds beter lopen. Eenmaal aangesterkt is ook haar gebit gesaneerd. Ze krijgt nu regelmatig een spierversterker voor haar zwakke achterhand en pijnstilling. Pasja kan er weer tegen voorlopig en hoeft nu nooit meer te verhuizen! Ze mag permanent in het gastgezin blijven.
Statusupdate: Pasja is op 8 april 2015 overleden; ze is op een week na 15 jaar oud geworden.

Snoepie is 17 jaar en komt van dezelfde eigenaar als Shiva. Ook Snoepie zat onder de vlooien en had oormijt. Bij haar extra lastig omdat ze bloemkool oortjes heeft die slecht schoon te krijgen zijn. Bij controle bij de dierenarts bleek ze een enorm ontstoken bek te hebben en ze is daar direct gebleven om verlost te worden van alle rotte tanden en kiezen en om haar oren uit te spoelen onder narcose. Snoepie heeft vergroeide pootjes, maar red zich prima. Ze ging weer geweldig eten en als we niet oppasten werd ze zelfs te dik. Snoepie vindt het heerlijk om lekker bij je in de buurt te zijn. Ze heeft speciale rechten bij het gastgezin, mag als enige een bord of bakje uitlikken bijvoorbeeld. Ellende heeft ze al genoeg gehad, ze mag nu lekker genieten. Inmiddels worden haar maag en darmen wat gevoeliger en krijgt Snoepie speciaal vers vlees voer waar ze het goed op doet. De vachtverzorging laat ze aan de gastvrouw over, die dat graag voor deze oude dame bij houdt.
Vandaag, 3 mei 2016 is Snoepie ingeslapen wegens een tumor in haar buik. Ze is bijna 19 jaar geworden!