In memoriam
❤ 01-01-2000 Puckie 22-02-2018 ❤
Op 31 januari 2018 kwam Puckie bij ons. Een Jack Russel van 15 jaar. Gezien zijn medische geschiedenis zou hij het vast niet lang meer maken. Hij mocht komen om bij ons nog wat fijne tijd te krijgen.
Puckie kwam als bejaarde hond bij goede baasjes, maar die moesten hem in verband met hun gezondheid tijdelijk ergens laten logeren. De gezondheid van de baasjes werd niet beter en het tijdelijk moest plaats maken voor een blijvend logeeradres.
Puckie voegde zich al gauw bij ons stel meisjes: 4 Beagles en 1 Chihuahua. Een paar dagen na zijn komst kreeg hij diarree en hij dronk niet goed. Dus de volgende dag al naar de dierenarts. Daar kwam een hele lijst van aandoeningen aan het licht. Maar als ik dat zeker wilde weten, moesten er bloedonderzoeken worden gedaan en / of ev. foto’s worden gemaakt. Geen gekkigheid meer met zo’n oud mannetje. Puckie kreeg een injectie om uitdroging te voorkomen en een blikje met speciaal voer. Dat deed hem goed en die zelfde dag zag ik hem al op fleuren. Hij speelde met een grote bal, sprong van een muurtje. Ik hield mijn hart vast: als Puckie inderdaad zo’n slechte conditie had, dan kon dat wel eens zijn laatste kunstje worden. Maar spelen mocht hij!
Puckie ging mee met de wandelingen. Maar kleine stukjes en geleidelijk wat grotere afstanden. Hij viel af, wat hem blijkbaar meer lucht gaf en hij kon nu zelfs over de drempel van de achterdeur springen! Nu zijn we al bijna 8 maanden verder. Te grote afstanden lopen is geen optie. Als ik met de Beagles loop, dan loop ik lang en ver. En dan gaat Puckie mee in de kinderwagen. En dan laat ik hem af en toe even mee wandelen om wel te kunnen snuffelen. In een losloopgebied gaat het prima, hij reageert dan wel als ‘bewaker’ en gaat soms naar andere honden toe. Blaft flink om hen af te schrikken, maar als ik hem terug roep, komt hij terug en we lopen verder. Als hij moe wordt, dan loopt hij achter de verkeerde benen aan en dan verdwaalt hij. Dus ik verbind hem met een kort riempje aan één van mijn oude Beagles. Zij is rustig, zij weet de weg en zij dient dan als geleidehond. Puckie was niet echt zindelijk. Het was even zoeken, maar het gaat nu redelijk.
Af en toe een ongelukje, ik denk dat hij in vaste slaap zijn plas niet goed voelt komen. Eten gaat prima. Zijn gebit werd in maart gesaneerd en daarna gingen we geleidelijk aan over op SR brokjes en die lust hij best! Dus geen natte paté meer. Met spelen doet hij graag mee. Hij krijgt een Kong Wubba, die hij dan apporteert. En als hij niet loslaat ( dat is af en toe moeilijk ) kan ik de slierten goed vasthouden en dan is los uiteindelijk wel los. Het is een rustig mannetje, Puckie geniet van spelen en van slapen, liefst naast me op de bank. ’s Nachts hoor ik hem niet. Maar ’s morgens moet ik snel zijn en hem gauw even buiten laten. Hij is erg op mijn gericht en hij loopt veel achter me aan. Wat af en toe een stap op zijn pootje veroorzaakt. Maar bij thuiskomst komt hij blij naar me toe lopen. Hij respecteert de dames! Ik moet af en toe ingrijpen om te voorkomen dat ze zijn eten pakken. Hij is dan onderdanig en laat dat toe.